نیم قرن پس از زلزله «قیر و کارزین»
بامداد دوشنبه ۲۱ فروردین‌ماه سال ۵۱ بود که زمین به تلاطم افتاد و شهرستان قیر و کارزین را ویران کرد. زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۶/۹ ریشتر که بیش از ۵ هزار نفر از جمعیت شهرستان را در خود دفن کرد.
واقعه ی شوم بهاریک چشم به هم زدن دیوارها افتادندو تلی از خاک شدندکلاغ ها خاطره ی درد راشهربه شهر می بردندزمین عصبانی بودانگار !گاهواره ای شده بودکه می خواست برادرانم را بخواباندهیچ چشمی نمی خندیدزن ها درشیون خود بودندو مردها می دویدندتا خاک رابا دست های خودمعطرکنندزمین زایمان خودرابه خاک می سپردهمه ی برادران وخواهران رادریک کشتزارمی کاشتندچه معصومانه کودکان زنده به گورمی شدندهیچ ذهنی تعادل روحی نداشتواقعه ی شوم بهارذهنم را آزار می دادو مادر!هجرت خواهران راجشن می گرفتتلخی حادثه تاعمق سینه هارسیدو سال ها طعم درددر استخوان باغ می دویدذهنم باور نمی کردروزی شهرقدخواهدکشیدو دیوارها !خواهندایستادو کوچه های تنگ باریکبه خیابان های طویل خواهند رسید.ابوالحسن اکبریاز کتاب بدون آفتاب
روابط عمومی شهرداری و شورای اسلامی شهر کارزین
